The Oakland Temple Visitor Center offers a wide variety of art to explore. The art at Temple Hill has a special emphasis on the Savior, Jesus Christ. We hold over 20 different pieces to observe and experience. Each painting is unique and important in it’s own way. Many of the artists are local to the California Area, and their pieces were chosen specifically to invite others to come closer to Christ at the Oakland Visitor Center.
ទោះបីជាសិល្បៈរបស់យើងត្រូវបានគេមើលរំលងជាញឹកញាប់ក៏ដោយយើងមានមោទនភាពចំពោះការប្រមូលនិងបំណងប្រាថ្នារបស់យើងដើម្បីបង្ហាញវាសម្រាប់ភ្ញៀវទាំងអស់។ យើងសង្ឃឹមថានឹងចែករំលែករឿងរ៉ាវនៃជំនឿនិងប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់យើងតាមរយៈសិល្បៈ។ អ្នកអាចរៀនអត្ថន័យនិងនិមិត្តរូបនៅពីក្រោយស្នាដៃនីមួយៗដោយការទស្សនានៅថ្ងៃនេះ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារួសរាយរាក់ទាក់របស់យើងនឹងរីករាយក្នុងការជួយ។
ការនិមិត្តដំបូងបង្ហាញពីបទពិសោធន៍របស់ព្យាការីយ៉ូសែបស្ម៊ីធនិងការជួបរបស់លោកជាមួយព្រះជាឪពុកនិងកូនប្រុសរបស់លោកគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ៖
Joseph was always interested in the topic of religion, and was seeking to know which of the churches were true. In the midst of his search, he came across a passage in The King James Bible, James 1:5, “If any of you lack wisdom, let him ask of God, that giveth to all men liberally, and upbraideth not; and it shall be given him.” Joseph was inspired by the verse to and did as James directs, to pray.
វាស្ថិតនៅក្នុងព្រៃនៅថ្ងៃខែមេសាដ៏ស្រស់ស្អាតនៅពេលដែលយ៉ូសែបលុតជង្គង់ចុះហើយបន្លឺសំឡេងអធិស្ឋានជាលើកដំបូង។ ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះវរបិតានិងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដបានលេចមកជួបយ៉ូសែបហើយបានចាប់ផ្តើមព្រឹត្តិការណ៍ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ក្នុងចំណោមសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយជាការស្តារឡើងវិញ។
“ ព្រះវិហារ Oakland ពិតជាមានអត្ថន័យណាស់សម្រាប់ខ្ញុំនៅពេលខ្ញុំនៅក្មេងដែលធំឡើងនៅតំបន់ San Francisco Bay ក្នុងទីក្រុងតូចមួយដែលមានឈ្មោះថា Walnut Creek នៅខាងក្រៅ Oakland ។ Oakland គឺជាមជ្ឈមណ្ឌលភាគហ៊ុនរបស់យើងដូច្នេះយើងបានធ្វើដំណើរពី Walnut Creek ឆ្លងកាត់រូងក្រោមដី Caldecott និងចូលទៅតំបន់ San Francisco Bay សម្រាប់សន្និសីទភាគហ៊ុនរបស់យើងឬអ្វីផ្សេងទៀតដែលកំពុងកើតឡើង។
នៅពេលខ្ញុំធ្វើគំនូរនេះខ្ញុំបានធ្វើវាសម្រាប់ឪពុកខ្ញុំប៉ុន្តែខ្ញុំបានធ្វើវាសម្រាប់ខ្ញុំក្នុងន័យថាខ្ញុំចង់អាកាសធាតុនិងការកំណត់ដូចជាខ្ញុំចងចាំតំបន់នោះជានិច្ច។ ដូច្នេះខ្ញុំមិនបានជ្រើសរើសថ្ងៃដែលមានពន្លឺថ្ងៃល្អដូចអ្នកគិតថាខ្ញុំនឹងជ្រើសរើសទេ។ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសយកថ្ងៃដែលមានអាកាសធាតុអាប់អួនៅពេលដែលអ័ព្ទកំពុងរសាត់ឡើង។
– Al Rounds
“ ព្រះវិហារបានប្រគល់ផ្ទាំងគំនូរហើយខ្ញុំបានប្រើកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំដែលជាមិត្តភក្តិមកពីក្រុមបាល់ទាត់មិត្តរួមថ្នាក់ម្នាក់និងសមាជិកវួដរបស់គាត់ដើម្បីគូរគំនូរនេះ។
ក្មេងស្រីម្នាក់ក្នុងចំណោមក្មេងស្រីទាំងនោះបាននិយាយថានាងនៅតែចងចាំការដាក់រូបគំនូរហើយថាកាលនៅក្មេងវាគឺជាបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណ។ ក្មេងស្រីម្នាក់ទៀតនិយាយថានាងមានអារម្មណ៍កាន់តែស្និទ្ធស្នាលនឹងព្រះគ្រីស្ទហើយនាងបានដឹងពីបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យដែលជាបទពិសោធន៍មួយដែលមិនមានមនុស្សជាច្រើនធ្លាប់បានឆ្លងកាត់។ នាងនិយាយថានាងមានការងឿងឆ្ងល់ថាគំនូរនេះត្រូវបានគេស្គាល់ទូទាំងពិភពលោកដោយផ្ញើសារថាព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់។ នាងនិយាយថាគ្មាននរណាម្នាក់ជឿថាវាពិតជានាងនៅក្នុងគំនូរនេះទេ។
មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីខ្ញុំបានគូរគំនូរចប់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានមកជាមួយខ្ញុំដើម្បីជួបជាមួយសមាជិកម្នាក់នៃសាលាបឋមសិក្សាទូទៅ។ នៅទីបញ្ចុះសពបានព្យួរច្បាប់ចម្លងនៃគំនូរហើយនៅខាងក្រោមផ្ទាំងគំនូរគឺជាសាឡុងដែលកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំដែលយកគំរូតាមគំនូរកំពុងអង្គុយយ៉ាងអត់ធ្មត់ដោយសង្ឃឹមថាមានអ្នកណាម្នាក់កត់សំគាល់ថាគាត់ជាក្មេងប្រុសនៅក្នុងរូបភាពនេះ។
– Del Parson
អាននីកូសបង្ហាញនូវបទពិសោធន៍ដែលម៉ារាជាម្តាយរបស់ព្រះយេស៊ូមានជាមួយទេវតាកាព្រីយ៉ែល។ នេះពណ៌នានៅពេលគាត់ប្រកាសពីការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទចំពោះម្ដាយរបស់គាត់។
«ហើយនៅខែទីប្រាំមួយទេវតាកាព្រីយ៉ែលត្រូវបានបញ្ជូនពីព្រះទៅក្រុងកាលីឡេដែលមានឈ្មោះថាណាសារ៉ែតទៅរកស្រីព្រហ្មចារីម្នាក់ដែលបានរៀបការជាមួយបុរសម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូសែបនៃវង្សដាវីឌ។ និងព្រហ្មចារីឈ្មោះម៉ារី។ ទេវតាចូលទៅក្នុងផ្ទះនាងហើយពោលថា៖ «សូមគោរពលោកម្ចាស់គាប់ព្រះហឫទ័យនឹងនាងណាស់ព្រះអម្ចាស់គង់ជាមួយនាង។ ហើយនៅពេលដែលនាងនាងឃើញព្រះអង្គរន្ធត់នៅពេលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា: និងដេញនាងនៅក្នុងចិត្តអំពីរបៀបដែលពាក្យជំរាបសួរនេះគួរតែត្រូវ។ ហើយទេវតានិយាយទៅកាន់នាងថាកុំខ្លាចអីម៉ារីព្រោះអ្នកបានគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ (លូកា ១: ២៦-៣០) ។
Jesus Shows His Wounds depicts the scene of after the resurrection of Christ when he appears to his Apostles. They were afraid because they thought that he was a spirit until Jesus showed them his wounds that he received on the cross. He also partakes fish and honey with them as they celebrate the resurrected Christ.
Anderson was a Chicago-born artist, and though he is known widely by The Church of Jesus Christ of Latter-Day Saints, he is actually a Seventh-day Adventist. He has found healing in illustrating paintings for The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints.
ធម្មទានលើភ្នំគឺជាសុន្ទរកថាដ៏លេចធ្លោមួយដែលបានចែងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរពីព្រះយេស៊ូវដល់អ្នកកាន់តាមទ្រង់ (ម៉ាថាយ ៥-៧) ។ នៅក្នុងបទគម្ពីរដែលបានដកស្រង់សម្តីនេះព្រះគ្រីស្ទបានដាស់តឿនអ្នកកាន់តាមទ្រង់អោយរស់នៅក្នុងឥរិយាបថឬសីលធម៌ខ្ពស់ជាងនេះ។ គាត់បានបង្រៀនអ្វីដែលត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅថា“ ឥរិយាបទ” ដែលជាពរជ័យខុសៗគ្នាចំពោះមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងលំនាំជាក់លាក់មួយថា“ មានពរហើយអ្នកក្រដោយចិត្តពីព្រោះពួកគេជានគរស្ថានសួគ៌” …«មានពរហើយអស់អ្នកដែលយំសោកដ្បិតពួកគេនឹងបានទទួលការសម្រាលទុក្ខ»។ …«មានពរហើយអស់អ្នកដែលស្លូតបូតដ្បិតពួកគេនឹងទទួលផែនដីទុកជាមត៌ក»។ …«មានពរហើយអស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លានសេចក្ដីសុចរិតដ្បិតពួកគេនឹងបានឆ្អែត» (ម៉ាថ 5: 3–6) ។ គាត់ក៏បានណែនាំថាវាសំខាន់ណាស់ដែលមិនត្រឹមតែស្រឡាញ់មិត្តរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែក៏ជាសត្រូវរបស់អ្នកផងដែរ។ បន្ទាប់ពីការបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទអ្នកកាន់តាមទ្រង់មានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះរបៀបដែលគាត់បង្រៀនដោយអំណាចនិងអំណាច។
នៅក្នុងគម្ពីរមរមនមានសរសេរថាព្រះគ្រីស្ទបានទៅទ្វីបអាមេរិក។ មុនពេលបង្ហាញខ្លួនគាត់ទ្វីបអាមេរិចពោរពេញទៅដោយការរញ្ជួយដីនិងគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិជាច្រើន។ គ្រោះមហន្តរាយទាំងនេះគឺជាសញ្ញានៃការយាងមករបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ នៅក្នុងផ្ទាំងគំនូរដ៏ស្រស់ស្អាតនេះស្កុត Illustrates នៅពេលដែលព្រះគ្រីស្ទលេចមកឯមនុស្សហើយបង្ហាញស្នាមរបួសរបស់គាត់ពីឈើឆ្កាង។ ក្រោយមកព្រះគ្រីស្ទប្រទានពរដល់មនុស្សទាំងអស់ដែលឈឺរងទុក្ខនិងក្មេងៗ។ នៅក្នុងរូបភាពបញ្ឈរនេះស្កតព្យាយាមបង្ហាញពីក្តីសង្ឃឹមនិងសន្តិភាពដែលភ្ជាប់មកជាមួយការមកលេងរបស់ព្រះគ្រីស្ទនិងរបៀបដែលគាត់អាចជាសះស្បើយបន្ទាប់ពីព្យុះនិងរញ្ជួយដី។
Moroni was a prophet and the final author in The Book of Mormon. While in a terrible war, Mormon, the father of Moroni, gathered all of the sacred records from their country and compiled it into the plates, which are depicted in the painting. Mormon was later destroyed in this war, and Moroni was the last remaining person of his country. He took the plates which his father wrote, and added a few chapters before burying them in the ground, so the warring country would not destroy them. These plates were later found by Joseph Smith and are now known as The Book of Mormon. Lovell shows Moroni as he prayerfully buries the sacred records.
ផ្ទាំងគំនូរនេះមានមូលដ្ឋានលើរឿងនៅក្នុងគម្ពីរមរមន។ ប្រជាជនដែលត្រូវបានបង្ហាញកំពុងរត់គេចពីទីក្រុងដែលពុករលួយរបស់ពួកគេហើយបានភៀសខ្លួនទៅប្រភពទឹកដែលលាក់ខ្លួនមួយឈ្មោះថាទឹកមរមនដើម្បីសេរីភាពខាងសាសនា។ នេះជាកន្លែងដែលព្យាការីអាលម៉ាកំពុងជ្រមុជទឹកនិងផ្សព្វផ្សាយ។ អាលម៉ាបានបង្រៀនអំពីសេចក្ដីជំនឿនិងការប្រែចិត្តហើយបានពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក«ដើម្បីកាន់ទុក្ខជាមួយអ្នកដែលយំសោក មែនហើយសូមសំរាលទុក្ខអស់អ្នកដែលខ្វះខាតពេលសំរាលទុក្ខព្រមទាំងអោយធ្វើជាសាក្សីរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រប់ពេលវេលានិងគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់និងគ្រប់ទីកន្លែងដែលបងប្អូនអាចរស់រហូតដល់ស្លាប់នោះដែរដើម្បីអោយបងប្អូនបានរួចជីវិតពីព្រះជាម្ចាស់។ ត្រូវរាប់ជាមួយនឹងអ្នកដែលបានរស់ឡើងវិញជាមុនដូច្នេះអ្នករាល់គ្នានឹងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច» (អាលម៉ា 18: 9) ។ អ្នកដែលទទួលយកលក្ខខណ្ឌទាំងនោះត្រូវបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយអាលម៉ា។
ផាសសុនចាប់យករឿងពីព្រះគម្ពីរម៉ារីនិងម៉ាថានៅក្នុងគំនូរដ៏ឆើតឆាយនេះ។ ម៉ារៀនិងម៉ាថាជាស្ដ្រីទាំងពីរនាក់កំពុងទទួលលោកយេស៊ូនៅផ្ទះរបស់ពួកគេ។ ម៉ាថាពិបាកចិត្តពីព្រោះជំនួសឱ្យការជួយកិច្ចការផ្ទះម៉ារីកំពុងអង្គុយស្តាប់ព្រះយេស៊ូវ។ ផ្ទុយមកវិញព្រះគ្រីស្ទបានប្រាប់ម៉ាថាថានាងយល់ពីកង្វល់របស់នាងប៉ុន្តែវាជាការល្អដែលម៉ារាត្រូវស្តាប់ការបង្រៀនរបស់គាត់។
Jesus rode a humble donkey as he gloriously entered into Jerusalem. This event was latter referred to as Palm Sunday, because the locals greeted Jesus by waving palm branches (which is symbolic of triumph or victory). It is also noticeable that Jesus is riding a donkey, which is symbolic of peace. This event is marvelous because it is one of the few times that Jesus is openly received in Jerusalem, but it also is used to foreshadow his death and resurrection which he would soon face.
ទោះបីព្រះយេស៊ូជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះហើយគ្មានបាបក៏ដោយគាត់ត្រូវតែទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ គាត់បានធ្វើជាគំរូសម្រាប់មនុស្សជាតិទាំងអស់ដើម្បីចូលទៅក្នុងទឹកនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយបានទទួលការអញ្ជើញដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាអោយដើរតាមគន្លងរបស់ព្រះអង្គ។
«រួចព្រះយេស៊ូវយាងពីស្រុកកាលីឡេទៅយ័រដាន់មកឯយ៉ូហានដើម្បីធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក ឲ្យ គាត់។ ប៉ុន្តែចនបានហាមគាត់ដោយនិយាយថា“ ខ្ញុំត្រូវទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកពីអ្នកហើយអ្នកមករកខ្ញុំ?” ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ឥឡូវនេះសុំអនុញ្ញាតអោយអ្នកធ្វើដូច្នេះបានហើយ។ ដូច្នេះយើងត្រូវតែបំពេញតាមសេចក្ដីសុចរិតទាំងអស់»។ បន្ទាប់មកគាត់បានរងទុក្ខគាត់។ កាលព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹករួចហើយទ្រង់យាងឡើងពីទឹកស្រាប់តែផ្ទៃមេឃបើកចំហព្រះអង្គទតឃើញព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់យាងចុះដូចសត្វព្រាបមកសណ្ឋិតលើព្រះអង្គ។ ដោយនិយាយថា«នេះគឺជាព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងារបស់យើងដែលខ្ញុំពេញចិត្ដណាស់» (ម៉ាថាយ ៣: ១៣-១៧) ។
Three days after the death of Jesus, Mary Magdalene went to dress his body. After finding his tomb empty and making it known she started weeping. Jesus was standing nearby and Mary mistook him as the gardener as he asked why she was crying. She replied,“Sir, if thou have borne him hence, tell me where thou hast laid him, and I will take him away” (John 20:15). Then Jesus responded, “Mary.” Mary then recognized him and cried, “Rabboni,” which means Master. (John 20:16.)
នៅពេលព្រះយេស៊ូយាងទៅសួនហ្គេតសេម៉ានីព្រះអង្គហាក់ដូចជាមានអារម្មណ៍ធុញទ្រាន់ហើយហាក់ដូចជាដឹងអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើង។ គាត់ដឹងថាគាត់នឹងរងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលគាត់បានធ្វើដង្វាយធួនសម្រាប់អំពើបាបរបស់ពិភពលោក។
While in the Garden he walked a little ways from his friends, who have fallen asleep, and he prayed, “O my Father, if it be possible, let this cup pass from me: nevertheless not as I will, but as thou wilt” (Matthew 26:39). An angel from heaven appeared to Jesus, “strengthening him. And being in an agony he prayed more earnestly: and his sweat was as it were great drops of blood falling down to the ground” (Luke 22:43–44). It was within this earnest prayer that Christ started suffering an Atonement for all of the world and its sins. Anderson captures that moment in this painting.
The Savior’s words echo from the New Testament: “How think ye? If a man have an hundred sheep, and one of them be gone astray, doth he not leave the ninety and nine, and goeth into the mountains, and seeketh that which is gone astray? And if it so be that he find it, verily I say unto you, he rejoiceth more of that sheep, than of the ninety and nine which went not astray.”
ព្រះអង្គសង្គ្រោះកាន់កូនចៀមដែលវង្វេងបាត់។ មុខកូនចៀមត្រូវបានកប់នៅក្នុងដៃប្រកបដោយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ។ នេះបង្ហាញថាយើងទាំងអស់គ្នាដូចជាចៀមដែលវង្វេងបាត់ត្រឡប់មករកព្រះអង្គសង្រ្គោះវិញ។
“As a foreshadowing of His future triumphal entry into Jerusalem as the Son of David and the King of Israel, the unborn Christ is carried by a donkey to be numbered of the house and lineage of David. Mary looks tenderly, perhaps knowingly, at the shy shepherd boy they pass along their way. Joseph’s focus is on the path ahead, and his hands, one opened and one closed, reflect both the strength and gentleness of the provider and the protector.”
– Joseph Brickey
ភាសាខ្មែរ 
English 
Español de México 
简体中文 
繁體中文 
日本語 
한국어 
Tagalog