តើយើងមិនគួរបន្តនៅក្នុងបុព្វហេតុដ៏អស្ចារ្យនេះទេឬ?

តើយើងមិនគួរបន្តនៅក្នុងបុព្វហេតុដ៏អស្ចារ្យនេះទេឬ?

ប្រាសាទភ្នំ

ខែមិថុនា ២, ២០២០

ការលើកស្ទួយពួកបរិសុទ្ធ

ដោយប្រធានាធិបតីអិមរ័សុលបាឡឺដ
ប្រធានស្តីទីនៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់

យើងគួរចងចាំជានិច្ចនូវតម្លៃដែលយ៉ូសែបនិងហៃរុមស៊្មីធបានបង់រួមជាមួយបុរសស្ត្រីនិងកុមារស្មោះត្រង់ជាច្រើនទៀតដើម្បីបង្កើតសាសនាចក្រ។

បងប្អូនប្រុសស្រីកាលពី ២១៥ ឆ្នាំមុនក្មេងប្រុសតូចម្នាក់បានកើតមកយ៉ូសែបនិងលូស៊ីម៉ាកឃើស្មីតនៅវ៉ឺរ៉ុនក្នុងតំបន់មួយដែលគេស្គាល់ថាជាប្រទេសអង់គ្លេសថ្មីនៅភាគheasternសានសហរដ្ឋអាមេរិក។

យ៉ូសែបនិងលូស៊ីម៉ាកបានជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសិក្សាបទគម្ពីរបរិសុទ្ធអធិស្ឋានដោយស្មោះហើយដើរដោយជំនឿលើព្រះ។

ពួកគេបានដាក់ឈ្មោះកូនប្រុសថ្មីរបស់ពួកគេគឺយ៉ូសែបស៊្មីធជុន។

ក្នុងគ្រួសារស្មីតព្រិកហាំយ៉ង់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ទតមក [យ៉ូសែបស្ម៊ីធ] និងឪពុកនិងឪពុករបស់ឪពុកគាត់និងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេត្រឡប់ពីលោកអប្រាហាំនិងពីអ័ប្រាហាំរហូតដល់ទឹកជំនន់។ ទឹកជំនន់ដល់ហេណុកនិងពីហេណុកដល់អ័ដាម។ គាត់បានមើលក្រុមគ្រួសារនោះនិងឈាមនោះដូចជាឈាមបានហូរចេញពីប្រភពរបស់វារហូតដល់កំណើតរបស់បុរសនោះ។ [យ៉ូសែបស្ម៊ីធ] ត្រូវបានកំណត់ទុកជាមុនជារៀងរហូត»។¹

គ្រួសារជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់យ៉ូសែបជុជគឺជិតស្និទ្ធនឹងបងប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះហ៊ីរុមដែលមានអាយុជិតប្រាំមួយឆ្នាំនៅពេលយ៉ូសែបបានកើតមក។

កាលពីខែតុលាមុនខ្ញុំបានអង្គុយនៅក្បែរស្តុបថ្មដែលស្ថិតនៅក្នុងផ្ទះស្មីតតូចមួយនៅសារ៉ុនរដ្ឋវ៉ឺរ៉ុនជាកន្លែងដែលយ៉ូសែបបានកើតមក។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់ហៃរុមចំពោះយ៉ូសែបហើយគិតពីគាត់កាន់ប្អូនប្រុសរបស់គាត់នៅក្នុងដៃហើយបង្រៀនគាត់ពីរបៀបដើរ។

ឪពុកនិងម្ដាយស្មីតបានជួបប្រទះនូវបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនដោយបង្ខំពួកគេឱ្យផ្លាស់ប្តូរគ្រួសារជាច្រើនដងមុនពេលបោះបង់ចោលនូវទឹកដី New England និងធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយក្លាហានក្នុងការធ្វើដំណើរទៅភាគខាងលិចឆ្ងាយទៅរដ្ឋញូវយ៉ក។

ដោយសារគ្រួសារមានសាមគ្គីភាពពួកគេបានរួចផុតពីឧបសគ្គទាំងនេះហើយបានប្រឈមមុខនឹងភារកិច្ចដ៏គួរឱ្យខ្លាចក្នុងការចាប់ផ្តើមម្តងទៀតលើផ្ទៃដី ១០០ ហិចតា (០.៤ គ។ ម។ ) ។²) ខិត្ដប័ណ្ណដីនៅទីក្រុង Manchester ជិតក្រុងផាលមីរ៉ារដ្ឋញូវយ៉ក។

ខ្ញុំមិនប្រាកដថាពួកយើងភាគច្រើនដឹងអំពីបញ្ហាខាងផ្លូវកាយនិងអារម្មណ៍ដែលបានចាប់ផ្តើមធ្វើឱ្យគ្រួសារស្មីតមានដូចជាការដើរដីដាំចម្ការនិងចម្ការការសង់ផ្ទះឈើតូចមួយនិងរចនាសម្ព័ន្ធកសិកម្មផ្សេងទៀតជួលជាកម្មករថ្ងៃនិងធ្វើផ្ទះ ទំនិញទៅលក់នៅក្រុង។

នៅពេលដែលក្រុមគ្រួសារមកដល់នៅភាគខាងលិចនៃទីក្រុងញូវយ៉កតំបន់នោះបានឆាបឆេះយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងការលួងលោមខាងសាសនាដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនដ៏អស្ចារ្យលើកទី ២ ។

ក្នុងអំឡុងពេលនៃការជជែកវែកញែកនិងការឈ្លោះប្រកែកគ្នានៅក្នុងពិធីជប់លៀងរបស់សាសនាយ៉ូសែបមានចក្ខុវិស័យដ៏អស្ចារ្យដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាចក្ខុវិស័យទីមួយ។ យើងមានពរដែលមានគណនីបឋមចំនួនបួនដែលខ្ញុំនឹងទាញយក។²

យ៉ូសែបបានកត់ត្រាថា៖ «ក្នុងកំឡុងពេលនៃការរំភើបខាងសាសនាដ៏ធំនេះគំនិតរបស់ខ្ញុំត្រូវបានគេហៅឱ្យមានការត្រិះរិះយ៉ាងខ្លាំងនិងមានអារម្មណ៍មិនស្រួល។ ប៉ុន្តែទោះបីជាអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំជ្រៅនិងកាចសាហាវក៏ដោយក៏ខ្ញុំនៅតែរក្សាខ្លួនឱ្យនៅឆ្ងាយពីគណបក្សទាំងអស់នេះដដែលទោះបីជាខ្ញុំបានចូលរួមការប្រជុំជាច្រើនរបស់ពួកគេជាញឹកញាប់ដូចឱកាសក៏ដោយ។ …ប៉ុន្តែការភាន់ច្រលំនិងការឈ្លោះប្រកែកគ្នាក្នុងចំណោមនិកាយផ្សេងៗគ្នាគឺមិនអាចទៅរួចទេដែលមនុស្សវ័យក្មេងដូចជាខ្ញុំហើយមិនស្គាល់មនុស្សនិងអ្វីៗដើម្បីឈានដល់ការសន្និដ្ឋានជាក់លាក់ណាមួយដែលត្រូវនិងអ្នកណាខុស។ ”³

យ៉ូសែបងាកទៅរកព្រះគម្ពីរដើម្បីរកចម្លើយចំពោះសំណួររបស់គាត់ហើយអាន យ៉ាកុប ១: ៥«បើអ្នករាល់គ្នាណាម្នាក់ខ្វះប្រាជ្ញាចូរ ឲ្យ គេទូលសូមដល់ព្រះដែលប្រទានដល់មនុស្សទាំងអស់ដោយសេរីហើយមិនចេះខ្លាចឡើយ។ ហើយវានឹងត្រូវបានផ្តល់ឱ្យគាត់។⁴

គាត់បានកត់សំគាល់ថា៖ «បទគម្ពីរណាមួយដែលមិនដែលមានអានុភាពលើចិត្ដរបស់មនុស្សច្រើនជាងការដែលខ្ញុំធ្វើនៅពេលនេះ។ វាហាក់ដូចជាចូលទៅក្នុងកម្លាំងដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងគ្រប់អារម្មណ៍នៃដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានគិតអំពីវាម្ដងហើយម្ដងទៀត។⁵

យ៉ូសែបបានដឹងថាព្រះគម្ពីរមិនមានចម្លើយទាំងអស់ចំពោះសំណួរក្នុងជីវិតទេ។ ផ្ទុយទៅវិញព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនបុរសនិងស្ត្រីអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចរកចម្លើយចំពោះសំណួររបស់ពួកគេដោយការប្រាស្រ័យទាក់ទងផ្ទាល់ជាមួយព្រះតាមរយៈការអធិស្ឋាន។

គាត់បានបន្ថែមទៀតថា“ ដូច្នេះស្របតាមការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់ខ្ញុំក្នុងការទូលសុំដល់ព្រះខ្ញុំបានចូលនិវត្តន៍ចូលក្នុងព្រៃដើម្បីព្យាយាម។ វាជាព្រឹកនៃថ្ងៃដ៏ស្រស់ស្អាតភ្លឺច្បាស់នៅដើមនិទាឃរដូវនារដូវផ្ការីកចំនួនដប់ប្រាំបីរយម្ភៃ»។⁶

ក្រោយមកមិនយូរប៉ុន្មានយ៉ូសែបបាននិយាយថា« [បង្គោលនៃ] ពន្លឺបានមកសណ្ឋិតលើខ្ញុំ [ហើយ] ខ្ញុំបានឃើញមនុស្សពីរនាក់ដែលពន្លឺនិងសិរីរុងរឿងប្រឆាំងនឹងការពិពណ៌នាទាំងអស់ឈរនៅពីលើខ្ញុំនៅលើអាកាស។ ម្នាក់ក្នុងចំនោមពួកគេបាននិយាយមកខ្ញុំដោយហៅខ្ញុំតាមឈ្មោះហើយចង្អុលទៅម្នាក់ទៀតគឺយ៉ូសែប នេះគឺជាព្រះរាជបុត្រាជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ ស្តាប់គាត់!”⁷

ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថា៖ «យ៉ូសែបកូនប្រុសខ្ញុំបាបរបស់អ្នកបានអត់ទោស ឲ្យ អ្នកហើយ។ ចូរទៅដើរតាមច្បាប់របស់ខ្ញុំហើយកាន់តាមបទបញ្ជារបស់ខ្ញុំ។ មើលចុះខ្ញុំជាព្រះអម្ចាស់នៃសិរីរុងរឿង។ ខ្ញុំត្រូវគេឆ្កាងសំរាប់មនុស្សលោកដើម្បីអោយអស់អ្នកដែលជឿលើខ្ញុំនឹងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច»។⁸

យ៉ូសែបបានបន្ថែមទៀតថា“ មិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំបានកាន់កាប់ខ្លួនឯងដូច្នេះខ្ញុំអាចនិយាយបានច្រើនជាងខ្ញុំបានសួរមនុស្សដែលឈរនៅពីលើខ្ញុំក្នុងពន្លឺដែលនិកាយទាំងអស់ត្រឹមត្រូវ។ ”⁹

គាត់បានរំ:កថា“ ពួកគេបានប្រាប់ខ្ញុំថានិកាយសាសនាទាំងអស់ជឿលើគោលលទ្ធិមិនត្រឹមត្រូវហើយគ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថាជាព្រះជាព្រះវិហារនិងនគររបស់គាត់ទេ។ ហើយ…ក្នុងពេលតែមួយ [ខ្ញុំ] ទទួលបានការសន្យាមួយថាភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អគួរតែត្រូវបានធ្វើ ឲ្យ គេដឹងនៅពេលក្រោយ” ។¹⁰

យ៉ូសែបក៏បានកត់សម្គាល់ផងដែរថា«ខ្ញុំបានឃើញទេវតាជាច្រើននៅក្នុងការនិមិត្តនេះ»។¹¹

បន្ទាប់ពីចក្ខុវិស័យដ៏រុងរឿងនេះយ៉ូសែបបានសរសេរថា៖ «ព្រលឹងខ្ញុំបានពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ហើយខ្ញុំអាចរីករាយដោយរីករាយជាច្រើនថ្ងៃ។ …ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយខ្ញុំ។¹²

គាត់បានចេញពីព្រៃពិសិដ្ឋដើម្បីចាប់ផ្តើមការរៀបចំខ្លួនដើម្បីក្លាយជាព្យាការីរបស់ព្រះ។

យ៉ូសែបក៏ចាប់ផ្តើមរៀនពីអ្វីដែលព្យាការីពីបុរាណបានជួបប្រទះផងដែរដូចជាការបដិសេធការប្រឆាំងនិងការបៀតបៀន។ យ៉ូសែបបានរំsharingកពីការចែករំលែកអ្វីដែលគាត់បានឃើញនិង heard ជាមួយរដ្ឋមន្រ្តីម្នាក់ដែលបានសកម្មក្នុងការរស់ឡើងវិញនៃសាសនា។

“ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់គាត់។ គាត់បានប្រព្រឹត្ដចំពោះការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់ខ្ញុំមិនត្រឹមតែស្រាលប៉ុណ្ណោះទេតែថែមទាំងមើលងាយផងដោយនិយាយថាវាជារបស់អារក្សទាំងអស់ដែលមិនមានអ្វីដូចជាការនិមិត្តឬការបើកសម្តែងនៅក្នុងសម័យនេះទេ។ ហេតុការណ៍ទាំងនោះបានកើតមានដល់ពួកសាវកហើយពួកគេនឹងមិនដែលមានទៀតឡើយ។

ទោះជាយ៉ាងណាខ្ញុំបានដឹងថារឿងរ៉ាវរបស់ខ្ញុំបានធ្វើ ឲ្យ មានការរើសអើងប្រឆាំងនឹងខ្ញុំក្នុងចំណោមសាស្ត្រាចារ្យសាសនាហើយជាបុព្វហេតុនៃការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញយ៉ាងខ្លាំងដែលបានបន្តកើនឡើង។ ... ហើយនេះជារឿងធម្មតាក្នុងចំណោមនិកាយទាំងអស់ - រួបរួមគ្នាបៀតបៀនខ្ញុំ»។¹³

បីឆ្នាំក្រោយមកនៅឆ្នាំ ១៨២៣ ផ្ទៃមេឃបានបើកជាថ្មីម្តងទៀតដែលជាផ្នែកមួយនៃការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅថ្ងៃចុងក្រោយ។ យ៉ូសែបបានកត់សម្គាល់ថាមានទេវតាមួយឈ្មោះមរ៉ូណៃបានលេចមកជួបគាត់ហើយបាននិយាយថា«ព្រះមានកិច្ចការ ឲ្យ ខ្ញុំធ្វើ ... [ហើយថា] មានសៀវភៅដែលបានតម្កល់ទុកនៅលើចានមាស»ដែលមាន«ភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អដ៏អស់កល្បជានិច្ច ... ដូចដែលបានប្រគល់មក ដោយព្រះអង្គសង្គ្រោះដល់ប្រជាជននៅសម័យបុរាណ [នៃទ្វីបអាមេរិក] ។¹⁴

នៅទីបំផុតយ៉ូសែបបានទទួលបកប្រែនិងបោះពុម្ពកំណត់ត្រាបុរាណដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាព្រះគម្ពីរមរមនសព្វថ្ងៃនេះ។

បងប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះហ៊ីរុមដែលជាអ្នកគាំទ្រឥតឈប់ឈររបស់គាត់ជាពិសេសបន្ទាប់ពីការវះកាត់ជើងដ៏ឈឺចាប់និងឈឺចាប់ដល់អាយុជីវិតរបស់គាត់ក្នុងឆ្នាំ ១៨១៣ គឺជាសាក្សីម្នាក់ក្នុងចំណោមសាក្សីដែលពាក់ស្លាកលេខមាស។ គាត់ក៏ជាសមាជិកម្នាក់ក្នុងចំណោមសមាជិកទាំងប្រាំមួយនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅពេលដែលបានរៀបចំឡើងនៅឆ្នាំ ១៨៣០ ។

ក្នុងអំឡុងពេលនៃជីវិតរបស់ពួកគេយ៉ូសែបនិងហៃរុមបានប្រឈមមុខនឹងហ្វូងមនុស្សនិងការបៀតបៀនជាមួយគ្នា។ ឧទាហរណ៍ពួកគេស្ថិតក្នុងស្ថានភាពយ៉ាប់យ៉ឺនបំផុតនៅពន្ធនាគារលីប៊ើធីក្នុងរដ្ឋមីសសួរីរយៈពេលប្រាំខែក្នុងរដូវរងារត្រជាក់ឆ្នាំ ១៨៣៨-៣៩ ។

នៅខែមេសាឆ្នាំ ១៨៣៩ យ៉ូសែបបានសរសេរសំបុត្រទៅភរិយារបស់គាត់ឈ្មោះអិមម៉ាដោយរៀបរាប់អំពីស្ថានភាពរបស់ពួកគេនៅពន្ធនាគារលីប៊ើធីថា៖ «ខ្ញុំជឿថាពេលនេះប្រហែលជា ៥ ខែ ៦ ថ្ងៃហើយដែលខ្ញុំបានស្ថិតនៅក្រោមការឃ្លាំមើលពីសំណាក់អ្នកយាមទាំងយប់ទាំងថ្ងៃហើយនៅតាមជញ្ជាំងផ្ទះសំណាក់។ និងធ្វើឱ្យទ្វារដែកមានគុកងងឹតនិងងងឹត។ …យើងនឹងត្រូវរើចេញពីកន្លែងនេះទោះបីយើងមានក្តីរីករាយក៏ដោយ។ សូមឱ្យអ្វីដែលនឹងក្លាយជារបស់យើងយើងមិនអាចចូលទៅក្នុងរន្ធអាក្រក់ជាងនេះទេ។ យើងនឹងមិនដែលបោះបង់ចោលសេចក្តីប្រាថ្នាបន្ទាប់ពីលីប៊ើធីក្នុងតំបន់ក្លេតខោនរដ្ឋមិសសួរី។ យើងមានវាគ្រប់គ្រាន់ហើយនៅស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។¹⁵

នៅចំពោះមុខការបៀតបៀនហៃរុមបង្ហាញជំនឿលើការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់រួមទាំងការធានាឱ្យរួចផុតពីខ្មាំងសត្រូវរបស់គាត់ប្រសិនបើគាត់ជ្រើសរើស។ នៅក្នុងពរជ័យហ៊ីរ៉ាមទទួលបាននៅឆ្នាំ 1835 ក្រោមដៃយ៉ូសែបស្ម៊ីធព្រះអម្ចាស់បានសន្យានឹងគាត់ថា៖ «អ្នកនឹងមានអំណាចដើម្បីគេចផុតពីកណ្តាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នក។ ជីវិតរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានស្វែងរកដោយភាពខ្ជិលច្រអូសប៉ុន្តែអ្នកនឹងរួចខ្លួន។ ប្រសិនបើវាពេញចិត្តអ្នក ហើយអ្នកចង់បាន អ្នកនឹងមានអំណាចស្ម័គ្រចិត្តលះបង់ជីវិតរបស់អ្នក ដើម្បីលើកដំកើងព្រះ”¹⁶

នៅខែមិថុនាឆ្នាំ ១៨៤៤ ហៃរុមត្រូវបានបង្ហាញជំរើសក្នុងការរស់នៅឬលះបង់ជីវិតរបស់គាត់ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់និង«ធ្វើទីបន្ទាល់របស់គាត់ដោយឈាមរបស់គាត់» - ក្បែរនឹងបងប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះយ៉ូសែប។¹⁷

មួយសប្តាហ៍មុនការធ្វើដំណើរទៅវឺហ្កាដែលជាកន្លែងដែលពួកគេត្រូវបានសម្លាប់ដោយឈាមត្រជាក់ដោយមនុស្សកំសាកប្រដាប់ដោយកាំភ្លើងដែលបានលាបមុខដើម្បីចៀសវាងការរកឃើញលោកយ៉ូសែបបានកត់សំគាល់ថា“ ខ្ញុំបានណែនាំបងប្រុសរបស់ខ្ញុំឈ្មោះរីរុម ឲ្យ យកគ្រួសាររបស់គាត់នៅលើខ្ទមក្រោយហើយទៅ ទៅស៊ីនស៊ីនណាទី។

ខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍រំជួលចិត្តនៅពេលខ្ញុំចាំពីការឆ្លើយតបរបស់ហៃរុមថា៖ «យ៉ូសែប! ខ្ញុំមិនអាចចាកចេញពីអ្នកបានទេ។''¹⁸

ដូច្នេះយ៉ូសែបនិងហៃរុមបានទៅកាថិចជាកន្លែងដែលពួកគេក្លាយជាអ្នកធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដោយសារបុព្វហេតុនិងព្រះនាមរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។

ការប្រកាសជាផ្លូវការអំពីការធ្វើទុក្ករកម្មបានថ្លែងដូចតទៅនេះថា៖ «យ៉ូសែបស្ម៊ីធជាព្យាការីនិងជាអ្នកមើលព្រះអម្ចាស់ ... បានចេញព្រះគម្ពីរមរមនដែលគាត់បានបកប្រែដោយអំណោយទាននិងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះហើយជាមធ្យោបាយនៃការបោះពុម្ពផ្សាយ។ នៅលើទ្វីបចំនួនពីរ; ព្រះអង្គបានចាត់ដំណឹងល្អដ៏អស់កល្បជានិច្ចដែលបំរុងទុកអោយគ្រប់តំបន់ទាំងអស់នៃផែនដី។ បានបង្ហាញវិវរណៈនិងបទបញ្ញត្តិនានាដែលតែងសៀវភៅគោលលទ្ធិនិងសេចក្ដីសញ្ញានិងឯកសារនិងការណែនាំដ៏ឈ្លាសវៃជាច្រើនទៀតដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់កូនចៅមនុស្ស។ បានប្រមូលពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយរាប់ពាន់នាក់បង្កើតទីក្រុងដ៏អស្ចារ្យមួយហើយបានបន្សល់ទុកកិត្តិនាមនិងឈ្មោះដែលមិនអាចសម្លាប់បាន។ ហើយដូចជាអ្នកដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់ភាគច្រើននៅសម័យបុរាណ [យ៉ូសែប] បានផ្សាភ្ជាប់បេសកកម្មនិងកិច្ចការរបស់គាត់ដោយឈាមរបស់គាត់ផ្ទាល់។ ហើយបងប្រុសរបស់គាត់គឺហៃរុម។ នៅក្នុងជីវិតពួកគេមិនត្រូវបានបែកបាក់គ្នាទេហើយនៅក្នុងសេចក្តីស្លាប់ពួកគេមិនត្រូវបានបំបែកទេ!”¹⁹

បន្ទាប់ពីការធ្វើទុក្ករកម្មសាកសពរបស់យ៉ូសែបនិងហៃរុមត្រូវបានវិលត្រឡប់ទៅណៅវូលាងនិងស្លៀកពាក់ដូច្នេះក្រុមគ្រួសារស្មីតអាចមើលឃើញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ។ ម្ដាយដ៏មានតម្លៃរបស់ពួកគេបានរំ:កថា៖ «ខ្ញុំបានដាស់អារម្មណ៍រាល់សរសៃប្រសាទអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយហើយបានអំពាវនាវដល់ព្រះ ឲ្យ ពង្រឹងកម្លាំងខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំចូលដល់បន្ទប់ហើយឃើញកូនប្រុសដែលត្រូវគេសម្លាប់របស់ខ្ញុំបានលាតសន្ធឹងទាំងសងខាងនៅចំពោះមុខភ្នែកខ្ញុំហើយខ្ញុំបានលឺសំលេងយំនិងថ្ងូរក្នុងគ្រួសារខ្ញុំនិងសម្រែកយំពីបបូរមាត់ប្រពន្ធកូនបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ពួកគេ។ គឺច្រើនពេក។ ខ្ញុំបានយំត្រឡប់ទៅរកព្រះអម្ចាស់វិញដោយស្រែកថ្ងូរក្នុងចិត្តថា God ឱព្រះនៃទូលបង្គំ! ព្រះជាម្ចាស់! ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបោះបង់ចោលគ្រួសារនេះ? '²⁰

នៅពេលគ្រាលំបាកនិងទុក្ខព្រួយនាងបានរំthemកពួកគេថា“ ម្ដាយអើយកុំយំ ឲ្យ យើងឡើយ។ យើងបានឈ្នះលោកីយ៍ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។²¹

ពួកគេពិតជាបានយកឈ្នះពិភពលោក។ យ៉ូសែបនិងហៃរុមស៊្មីធដូចជាពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់ទាំងនោះដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងសៀវភៅវិវរណះថា“ ចេញពីទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងហើយបានបោកអាវរបស់គេហើយធ្វើឱ្យពួកគេសក្នុងឈាមរបស់កូនចៀម [ហើយ] …នៅមុខបល្ល័ង្ករបស់ព្រះ ត្រូវគោរពបំរើព្រះអង្គទាំងថ្ងៃទាំងយប់នៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គដែលគង់នៅលើបល្ល័ង្កនឹងស្ថិតនៅក្នុងចំណោមពួកគេ។

«ពួកគេនឹងលែងឃ្លានទៀតហើយលែងស្រេកទៀតហើយ។ ហើយពន្លឺព្រះអាទិត្យក៏មិនដែលឆេះលើពួកគេហើយក៏មិនដែលមានកំដៅដែរ។

«ត្បិតកូនចៀមដែលស្ថិតនៅកណ្ដាលបល្ល័ង្កនឹងឃ្វាលពួកគេហើយនឹងនាំគេទៅដល់ប្រភពទឹកដែលកំពុងរស់នៅហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងជូតទឹកភ្នែកចេញពីភ្នែកគេទាំងប៉ុន្មាន»។²²

នៅពេលយើងអបអរឱកាសដ៏រីករាយនេះខួប ២០០ ឆ្នាំនៃការនិមិត្តដំបូងយើងគួរតែចងចាំជានិច្ចនូវតម្លៃដែលយ៉ូសែបនិងហៃរុមស៊្មីធបានបង់រួមជាមួយបុរសស្ត្រីនិងកុមារស្មោះត្រង់ជាច្រើននាក់ទៀតដើម្បីបង្កើតសាសនាចក្រដូច្នេះអ្នកនិងខ្ញុំអាចរីករាយ ពរជ័យជាច្រើននិងសេចក្តីពិតទាំងអស់ដែលយើងបានបង្ហាញនៅថ្ងៃនេះ។ ភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេមិនគួរត្រូវបានគេបំភ្លេចឡើយ!

ខ្ញុំធ្លាប់ឆ្ងល់ជាញឹកញាប់ថាហេតុអ្វីបានជាយ៉ូសែបនិងហៃរុមនិងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេត្រូវរងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង។ ប្រហែលជាពួកគេបានស្គាល់ព្រះតាមរយៈការរងទុក្ខរបស់ពួកគេតាមរបៀបដែលមិនអាចកើតឡើងដោយគ្មានវា។ តាមរយៈវាពួកគេបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីហ្គេតសេម៉ាណីនិងឈើឆ្កាងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ។ ដូចប៉ុលបាននិយាយថា«សម្រាប់អ្នកវាត្រូវបានផ្តល់ឱ្យដើម្បីព្រះគ្រីស្ទមិនត្រឹមតែជឿលើគាត់ប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែថែមទាំងរងទុក្ខជំនួសគាត់ទៀតផង»។²³

មុនពេលគាត់ទទួលមរណភាពនៅឆ្នាំ ១៨៤៤ យ៉ូសែបបានសរសេរសំបុត្រដ៏បំផុសមួយទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធ។ វាជាការអំពាវនាវឱ្យមានសកម្មភាពដែលបន្តនៅក្នុងសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះ៖

«បងប្អូនប្រុសស្រី តើយើងនឹងមិនដើរក្នុងបុព្វហេតុដ៏អស្ចារ្យនេះទេឬអី? ទៅមុខហើយមិនថយក្រោយ។ ភាពក្លាហានបងប្អូនប្រុសស្រី; ហើយទទួលជ័យជំនះ! …

« ... ដូច្នេះចូរយើងរាល់គ្នាជាពួកជំនុំនិងជាប្រជាជនហើយជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយថ្វាយដង្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ដល់ដង្វាយដោយសេចក្តីសុចរិត»។²⁴

នៅពេលយើងស្តាប់ព្រះវិញ្ញាណក្នុងពិធីអបអរសាទរខួបលើកទី ២០០ ឆ្នាំនៅចុងសប្តាហ៍នេះសូមពិចារណានូវអ្វីដែលអ្នកនឹងថ្វាយជូនដល់ព្រះអម្ចាស់ដោយសេចក្តីសុចរិតនៅក្នុងថ្ងៃខាងមុខនេះ។ មានភាពក្លាហាន - ចែករំលែកវាជាមួយអ្នកដែលអ្នកទុកចិត្តហើយសំខាន់បំផុតសូមចំណាយពេលដើម្បីធ្វើវា!

ខ្ញុំដឹងថាព្រះអង្គសង្គ្រោះរីករាយនៅពេលយើងថ្វាយដង្វាយពីដួងចិត្តយើងក្នុងសេចក្ដីសុចរិតដូចជាទ្រង់ពេញចិត្តនឹងការថ្វាយដ៏ស្មោះត្រង់របស់បងប្អូនដ៏អស្ចារ្យនោះគឺយ៉ូសែបនិងហៃរុមស្ម៊ីធនិងពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់ដទៃទៀត។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីការណ៍នេះក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនិងបរិសុទ្ធនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់របស់យើងអាម៉ែន។