របៀបដែលខ្ញុំបានរៀនស្រឡាញ់ម្តាយខ្ញុំម្តងទៀត

របៀបដែលខ្ញុំបានរៀនស្រឡាញ់ម្តាយខ្ញុំម្តងទៀត

ប្រាសាទភ្នំ

ខែមិថុនា ២, ២០២០

ការលើកស្ទួយពួកបរិសុទ្ធ

Brian Faye
ថ្ងៃទី ២៨ ខែឧសភាឆ្នាំ ២០២០

ម្តាយខ្ញុំនិងខ្ញុំមិនបានចុះសម្រុងនឹងគ្នាអស់រយៈពេលជិតពីរទសវត្សមកហើយ។ យើងរស់នៅចម្ងាយ ២ ម៉ៃល៍ពីគ្នាទៅវិញទៅមកប៉ុន្តែវាក៏អាចជា ២០០ ផងដែរ។ ការផ្សះផ្សាជាមួយម្ដាយខ្ញុំនិងការរាប់អានគាត់ក្នុងនាមជាកូនប្រុសគួរតែជាការលំបាកដ៏ធំមួយក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។

ទុក្ខសោកខ្លះរវាងពួកយើងបានចាប់ផ្តើមតាំងពីខ្ញុំនៅក្មេង។ ខ្ញុំបានបញ្ចប់ថ្នាក់ទី ៧ ដូច្នេះខ្ញុំបានបញ្ចប់វិទ្យាល័យនៅពេលខ្ញុំមានអាយុ ១៦ ឆ្នាំ។ ខ្ញុំមិនបានដឹងថាវានៅពេលនោះទេប៉ុន្តែខ្ញុំមានការធុញទ្រាន់ហើយចង់ចាប់ផ្តើមបង្កើតវិធីផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងជីវិត។ ប៉ុន្តែជំនួសឱ្យការសម្រេចចិត្តដែលមានភាពចាស់ទុំខ្ញុំឈប់សម្រាកនៅសាលារៀនហើយចំណាយពេលនិងកម្លាំងរបស់ខ្ញុំជាមួយមិត្តភក្តិ។ នោះធ្វើឱ្យឪពុកម្តាយខ្ញុំខកចិត្តដែលចង់អោយខ្ញុំដើរលើមាគ៌ានិងរីកចម្រើន។ ជាពិសេសម្តាយរបស់ខ្ញុំបានប្រឈមមុខនឹងភាពព្រងើយកណ្តើយរបស់ខ្ញុំហើយបានជំទាស់ខ្ញុំជារឿយៗអំពីការសម្រេចចិត្តមិនល្អដែលខ្ញុំបានធ្វើ។ ខ្ញុំមានប្រតិកម្មមិនល្អចំពោះការប្រឈមមុខទាំងនោះហើយប្រែក្លាយវាទៅជាការឈ្លោះប្រកែកគ្នាញឹកញាប់និងក្តៅក្រហាយ។

នៅពេលដែលខ្ញុំបានទៅបេសកម្មចុងក្រោយខ្ញុំប្រាកដថាឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានគិតថាទំនាក់ទំនងរបស់យើងនឹងជាសះស្បើយដោយធម្មជាតិ - ថាខ្ញុំនឹងវិលត្រឡប់មកវិញនូវបុរសថ្មីហើយបញ្ហាទាំងអស់នៅអតីតកាលគឺជាអនុស្សាវរីយឆ្ងាយ។ ប៉ុន្តែពេលកំពុងបម្រើបេសកកម្មខ្ញុំទទួលបានអ៊ីមែលមួយថ្ងៃពីឪពុកខ្ញុំ។ គាត់បាននិយាយថាគាត់និងម្តាយរបស់ខ្ញុំបានលែងលះគ្នាបន្ទាប់ពីរៀបការអស់រយៈពេល ២៦ ឆ្នាំ។ ពួកគេបានរៀបការនៅក្នុងព្រះវិហារហើយមានកូនបួននាក់ដែលពួកគេស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ហេតុផលជាច្រើនដែលវាបានបញ្ចប់។

«ទោះបីអ្វីៗនឹងមិនល្អឥតខ្ចោះរវាងខ្ញុំនិងម្ដាយខ្ញុំភ្លាមៗក៏ដោយខ្ញុំដឹងថាព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់យើងនូវការចាប់ផ្តើមថ្មីមួយ»។

វាពិតជាគួរឱ្យយកចិត្តទុកដាក់ណាស់ដែលបានមើលទៅឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវប្រឈមមុខនឹងភាពទន់ខ្សោយភ្លាមៗ។ ប្រាកដណាស់ពួកគេធ្លាប់មានទឡ្ហីករណ៍ម្តងម្កាលពេលយើងនៅក្មេងដូចជាមនុស្សភាគច្រើនដែរប៉ុន្តែយើងតែងតែមានអារម្មណ៍ថាអ្វីៗនឹងដំណើរការទៅដោយរលូន។ រហូតដល់វាមិនបាន។

ខ្ញុំអាចចាំបានថាខ្ញុំបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញពីបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំរយៈពេលពីរថ្ងៃនៅពេលដែលម៉ាក់ខ្ញុំអង្គុយនៅលើជណ្តើរនៅក្នុងផ្ទះរបស់យើងហើយបានបែកបាក់នូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលបានកើតឡើងតាំងពីខ្ញុំបានចាកចេញទៅ។ ខ្ញុំបានឃើញម៉ាក់ខ្ញុំយំពីរបីដងហើយធំឡើងប៉ុន្តែមិនដែលដូចនោះទេ។ នាងហាក់ដូចជាគ្មានថាមពល។ ហើយនេះជាលើកទីមួយហើយនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ឥឡូវខ្ញុំជាមនុស្សខ្លាំងម្នាក់ដែលហាក់ដូចជាមានវាជាមួយគ្នា។ ហើយនាងគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលជីវិតរបស់គាត់កំពុងវង្វេងស្មារតី។ នៅពេលនោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាឪពុកម្តាយជំនួសកូនហើយវាធ្វើឱ្យខ្ញុំមិនស្រួល។

ក្រឡេកមើលទៅឥឡូវខ្ញុំដឹងថាតើកូនប្រុសដែលមានភាពចាស់ទុំនិងជាទីស្រឡាញ់នឹងធ្វើអ្វីខ្លះ។ គាត់នឹងបានឱបម្តាយរបស់គាត់ហើយលួងលោមនាងនៅពេលនាងយំនៅលើជណ្តើរទាំងនោះ។ គាត់នឹងប្រាប់នាងថាអ្វីៗនឹងមិនអីទេ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានធ្វើទេ។

ខ្ញុំគ្រាន់តែសម្លឹងមើលនាងដោយឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជានាងមិនអាចទាញវាជាមួយគ្នាដូចឪពុកម្តាយធម្មតា។ ហើយជំនួសឱ្យការផ្តល់ការលួងលោមទីបំផុតខ្ញុំបានដកខ្លួនចេញ។ នៅពេលដែលឪពុកខ្ញុំបានទទួលមរណភាពរយៈពេល ៦ ខែក្រោយមកវាធ្វើឱ្យម្ដាយខ្ញុំកាន់តែពិបាកថែមទៀត។ ហើយនៅពេលដែលបងស្រីច្បងរបស់ខ្ញុំមានបញ្ហាខួរក្បាលដែលផ្លាស់ប្តូរជីវិតមួយបួនខែបន្ទាប់ពីនោះម៉ាក់របស់ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមដំណើរផ្លូវចិត្តមួយទៀត។

អស់រយៈពេល ១៨ ឆ្នាំក្រោយម្ដាយខ្ញុំនិងខ្ញុំបានខ្ជិលក្បាលឥតឈប់ឈរ។ ជាច្រើនឆ្នាំដែលបានពាក់ហើយនាងបានដោះស្រាយជាមួយនឹងការសាកល្បងរបស់នាងអ្វីដែលខ្ញុំអាចមើលឃើញគឺជារឿងរបស់នាងដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំរំខាន។ ជំនួសឱ្យការកោតសរសើរចំពោះអ្វីដែលនាងបានឆ្លងកាត់និងថាតើនាងកំពុងព្យាយាមដោះស្រាយយ៉ាងខ្លាំងខ្ញុំបានជ្រើសរើសផ្តោតលើរបៀបដែលខ្ញុំគិតថានាងមិនសូវល្អ។ មោទនភាពនិងការមិនចេះអត់ធ្មត់របស់ខ្ញុំបានកើនឡើងហើយជាមួយនោះបំណងប្រាថ្នាចង់ឃ្លាតឆ្ងាយ។

កាលពីពីរបីសប្តាហ៍មុនម្តាយរបស់ខ្ញុំបានសួរខ្ញុំថាតើខ្ញុំអាចជួសជុលកុំព្យូទ័ររបស់នាងបានទេ។ ម៉ាក់ខ្ញុំស្អប់បច្ចេកវិទ្យាណាស់ហើយខ្ញុំស្អប់ការជួយ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីខ្ញុំបានមកជួសជុលកុំព្យូទ័ររួចនាងបានសួរខ្ញុំថាតើខ្ញុំចង់ទៅញាំអាហារពេលល្ងាចទេ។ ខ្ញុំមិនចង់ទៅទេប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថានាងឯកកោហើយដូច្នេះទីបំផុតខ្ញុំបានស្រងាកចិត្ត។ មួយម៉ោងក្រោយមកអង្គុយនៅក្នុងឡានខ្ញុំហើយញ៉ាំអាហារយើងចាប់ផ្តើមនិយាយពីកុមារភាពម៉ាក់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំធ្លាប់បាន heard រឿងរ៉ាវជាច្រើនដងរួចមកហើយ។ មានតែលើកនេះទេដែលពួកគេវាយខ្ញុំខុសគ្នា។ ហើយនៅពេលនាងនិយាយអំពីជីវិតរបស់នាងទឹកកកដែលជ្រៅនិងលំបាកបំផុតបានចាប់ផ្តើមរលាយនៅជុំវិញបេះដូងខ្ញុំ។

ឪពុកម្តាយរបស់ម្តាយខ្ញុំភាគច្រើនចេញពីជីវិតរបស់នាងនៅពេលនាងមានអាយុប្រាំឆ្នាំ។ នាងត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ក្នុងបរិយាកាសដ៏លំបាកហើយនាងបានតស៊ូនឹងតម្លៃខ្លួនឯងអស់ជាច្រើនទសវត្ស។ ឪពុកខ្ញុំត្រូវបានឪពុកម្ដាយរបស់គាត់បោះបង់ចោលតាំងពីកំណើតហើយគាត់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅចិញ្ចឹមនៅផ្ទះចិញ្ចឹមអស់រយៈពេលពីរឆ្នាំមុនពេលដែលមាននរណាម្នាក់នាំគាត់ចូលហើយស្រឡាញ់គាត់ជារៀងរហូត។

ជាមួយនឹងសាវតាទាំងនេះឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយគ្នាហើយបានព្យាយាមអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំដើម្បីធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេមានដំណើរការ។ តាមពិតពួកគេបានធ្វើឱ្យវាដំណើរការដោយចិញ្ចឹមបីបាច់បីនាក់និងខ្ញុំដោយអត់ធ្មត់និងស្រឡាញ់។ ដូច្នេះនៅពេលដែលម៉ាក់ខ្ញុំនិងខ្ញុំបានជជែកគ្នាក្នុងឡានខ្ញុំដឹងថានាងនឹងផ្តល់ឱ្យជីវិតនាងនូវអ្វីដែលនាងមាន។ នាងមិនអាចត្រូវបានកំណត់ដោយភាពទន់ខ្សោយនិងគុណវិបត្តិរបស់នាងទេ។ ទោះបីជានាងមានភាពទន់ខ្សោយនិងគុណវិបត្តិក៏ដោយក៏រឹងមាំដូចដែកដែរ។

ពីរបីថ្ងៃបន្ទាប់ពីញ៉ាំអាហាររួចខ្ញុំបានអង្គុយសរសេរអត្ថបទវីដេអូអំពីទិវាមាតាសម្រាប់ការងារ។ នៅពេលខ្ញុំចាប់ផ្តើមសរសេរស្គ្រីបខ្ញុំគ្មានចេតនាធ្វើឱ្យវាមានជីវចលជីវវិទ្យានោះទេព្រោះតាមពិតខ្ញុំជាមនុស្សឯកជនជ្រៅ។ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំបានសរសេរនៅក្នុងមនុស្សទីមួយដោយមិនអាចបញ្ឈប់នូវអ្វីដែលកំពុងកើតឡើង។ ខ្ញុំមិនដែលបញ្ចប់សំលេងអក្សរនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញខ្ញុំទើបតែអង្គុយហើយធ្វើវីដេអូ។ ហើយវាគឺជាពេលដែលខ្ញុំបានធ្វើវីដេអូដែលជញ្ជាំងដែលខ្ញុំបានសាងសង់នៅជុំវិញម្តាយរបស់ខ្ញុំបានធ្លាក់ចុះចុងក្រោយ។ នៅពេលខ្ញុំឌីជីថលវីដេអូផ្ទះចាស់របស់យើងហើយបញ្ចូលវាទៅក្នុងការកែសំរួលខ្ញុំបានស្រក់ទឹកភ្នែកម្តងហើយម្តងទៀត។

អ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញនៅក្នុងរូបភាពគឺម៉ាក់ខ្ញុំក្មេងនិងរស់រវើក។ តែងតែនៅជាមួយទារកនៅក្នុងដៃរបស់នាងឬតែងតែធុញទ្រាន់។ អ្វីដែលខ្ញុំអាចមើលឃើញគឺជាស្ត្រីម្នាក់ដែលទោះបីជាមានភាពលំបាកក៏ដោយនាងបានបង្កើតអ្វីមួយដោយគ្មានអ្វីសោះ។ នាងដូចជាផ្កាកុលាបដ៏ស្រស់ស្អាតមួយដែលធំឡើងតាមរយៈស្នាមប្រេះនៅលើកំរាលថ្ម។ ប្រសិនបើម្ដាយខ្ញុំអាចសរសើរនរណាម្នាក់នាងនឹងសរសើរព្រះ។ ខ្ញុំបានលឺនាងនិយាយជាច្រើនដងថាដំណឹងល្អបានផ្តល់ឱ្យនាងនូវឧបករណ៍ទាំងអស់ដែលនាងត្រូវការដើម្បីរស់នៅក្នុងជីវិតប្រសើរជាងមុននិងចិញ្ចឹមកូន ៗ របស់នាងឱ្យបានល្អ។ ហើយខ្ញុំក៏សរសើរដល់ព្រះដែរ។ គាត់បានអត់ធ្មត់ដោយអត់ធ្មត់អស់រយៈពេលពីរទសវត្សមកហើយខណៈពេលដែលខ្ញុំបានវាយម្តាយរបស់ខ្ញុំនិងធ្វើបាបនាងយ៉ាងលំបាក។ និយាយតាមត្រង់ទៅខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលដែលគាត់បានឃើញអ្វីនៅក្នុងខ្ញុំដើម្បីជួយសង្គ្រោះ។ ប៉ុន្តែគាត់បានធ្វើហើយខ្ញុំមានអំណរគុណ។

ហើយទោះបីជាអ្វីៗនឹងមិនល្អឥតខ្ចោះរវាងខ្ញុំនិងម្ដាយខ្ញុំភ្លាមៗក៏ដោយខ្ញុំដឹងថាព្រះអម្ចាស់បានផ្តល់ឱ្យយើងនូវការចាប់ផ្តើមថ្មីហើយគាត់អាចជួយយើងឱ្យធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងឡើងវិញ។