អ្នកត្រួសត្រាយខ្មៅនិងមរតកដែលបានចែករំលែករបស់យើង

អ្នកត្រួសត្រាយខ្មៅនិងមរតកដែលបានចែករំលែករបស់យើង

ប្រាសាទភ្នំ

ខែកុម្ភៈ ២៣, ២០២១

ការអប់រំ, ប្រវត្តិ​គ្រួសារ

ម៉ៃឃលឃេឃីងប្រធានសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូតំបន់ក្រេឌីតគ្រុបគ្រុប។
រួមជាមួយអ្នកផ្តល់យោបល់ថូម៉ាសកាអ៊ីននិងណាថាណែល Whitfield

“ ចំពោះមនុស្សជាច្រើនពាក្យថាអ្នកត្រួសត្រាយភ្ជាប់ជាមួយរូបភាពនៃរទេះចំបាំងមានធូលីនិងបុរសនិងស្ត្រីដែលមានបំណងចង់រកផ្ទះថ្មីនៅតំបន់អាមេរិកខាងលិច។ តើវាពិពណ៌នាយ៉ាងច្បាស់អំពីយើងទាំងអស់គ្នាក្នុងដំណើរនៃជីវិតទេ?

សូមក្រឡេកមើលអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿខ្មៅជាច្រើននាក់ដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ពួកបរិសុទ្ធជំនាន់ដើមទាំងនេះ - សូម្បីតែអ្នកខ្លះដែលនៅជាទាសករកំពុងស្វែងរកដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ជែនមេននីង (១៨២២–១៩០៨) បានរស់នៅជាមួយព្យាការីយ៉ូសែបស្ម៊ីធនិងគ្រួសារគាត់អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ក្នុងនាមជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវគោកទៅរដ្ឋយូថាហ៍នាងបានកត់ត្រាថា« [យើង] បានដើររហូតដល់ស្បែកជើងរបស់យើងអស់ហើយជើងរបស់យើងឈឺហើយដាច់រលាត់រហូតដល់អ្នកអាចមើលឃើញជើងរបស់យើងទាំងមូលដែលមានឈាមនៅលើដី។ យើងបានឈប់ហើយរួបរួមគ្នាអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់។ យើងបានស្នើសុំព្រះជាព្រះវរបិតាដ៏អស់កល្បជានិច្ចដើម្បីព្យាបាលជើងរបស់យើង។ ការអធិស្ឋានរបស់យើងត្រូវបានឆ្លើយតបហើយប្រអប់ជើងរបស់យើងបានជាសះស្បើយភ្លាមៗ។ Jane Manning បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយលោក Charles Wandell ក្នុងឆ្នាំ ១៨៤១ ។

បងប្រុសរបស់នាងអ៊ីសាកអិលវីស - ម៉ានីងក៏បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ ១៨៤១ ដែរ។ ខ្ញុំឈរយាមផ្នូរអស់ពាក់កណ្តាលយប់ជារៀងរាល់យប់ដោយមើលហ្វូងមនុស្ស” ។

សមាជិកស្បែកខ្មៅម្នាក់ទៀតនៃព្រះវិហារគឺវ៉កឃើរវីសបានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកដោយផារភីភីប្រាតនៅឆ្នាំ ១៨៤៤ និងតែងតាំងជាបព្វជិតភាពដោយវីល្លីស្មីត។ គាត់ជាស្ថាបនិកម្នាក់ក្នុងឆ្នាំ ១៨២៦ នៃក្រុមលុបបំបាត់សិទ្ធិស៊ីវិលដំបូងបង្អស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកគឺសមាគមពណ៌ទូទៅរបស់រដ្ឋម៉ាសាជូសេត។ គាត់ត្រូវបានគេស្គាល់ដោយផ្ទាល់ជាមួយសាវ័កព្រិកហាំយ៉ង់វីលហ្វដវូឌដ្រុហ្វអ័រសុនហ៊ីដអ័រសុនប្រាតផាផាលីប្រាតនិងវីលាមស្មីត។

ក្រៅពីអ្នកត្រួសត្រាយប្រវត្តិសាស្រ្តមានអ្នកត្រួសត្រាយបច្ចុប្បន្ននៅជុំវិញយើងនៅតាមផ្ទះអ្នកជិតខាងនិងព្រះវិហារ។ អ្នកត្រួសត្រាយអាចមើលទៅដូចជាបុរសចំណាស់ម្នាក់ដែលស្លៀកខោទ្រនាប់ដែលមកយឺតពេលចូលរួមការប្រជុំនៅព្រះវិហារឬម្តាយដែលនៅលីវរបស់ក្មេងដែលឈរនៅខាងក្រោយមិនបានកត់សម្គាល់។ មិនថាពួកគេមានរូបរាងបែបណាក៏ដោយពួកគេជាអ្នកត្រួសត្រាយនៅលើដីដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់ដែល«បានផ្លាស់ប្តូរទៅរកមនុស្សដែលមិនស្គាល់»។ ពួកគេម្នាក់ៗមានអំណោយប្លែកៗដើម្បីផ្តល់ជូនសមាជិកក្រុមជំនុំនិងសហគមន៍របស់ពួកគេ។

នៅពេលយើងរៀនស្គាល់អ្នកត្រួសត្រាយយើងមិនចាំបាច់ព្រងើយកន្តើយនឹងភាពខុសគ្នារបស់យើងទេប៉ុន្តែយើងគួរតែស្វែងរកគុណតម្លៃក្តីសុបិន្តនិងក្តីសង្ឃឹមរួមរបស់យើងដូច្នេះយើងអាចរៀនពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ យើងអាចធ្វើដូច្នេះបានដោយមានជំនួយពីព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងដ្បិតទ្រង់ក៏ជាអ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់ដែរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះមនុស្សគ្នីគ្នាអាចជាគំរូរបស់យើងនៅពេលយើងផ្តល់កិត្តិយសដល់អ្នកត្រួសត្រាយទាំងនៅអតីតកាលនិងបច្ចុប្បន្ន។