អ្នកត្រួសត្រាយខ្មៅនិងមរតកដែលបានចែករំលែករបស់យើង

ម៉ៃឃលឃេឃីងប្រធានសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូតំបន់ក្រេឌីតគ្រុបគ្រុប។
រួមជាមួយអ្នកផ្តល់យោបល់ថូម៉ាសកាអ៊ីននិងណាថាណែល Whitfield

“ ចំពោះមនុស្សជាច្រើនពាក្យថាអ្នកត្រួសត្រាយភ្ជាប់ជាមួយរូបភាពនៃរទេះចំបាំងមានធូលីនិងបុរសនិងស្ត្រីដែលមានបំណងចង់រកផ្ទះថ្មីនៅតំបន់អាមេរិកខាងលិច។ តើវាពិពណ៌នាយ៉ាងច្បាស់អំពីយើងទាំងអស់គ្នាក្នុងដំណើរនៃជីវិតទេ?

សូមក្រឡេកមើលអ្នកប្រែចិត្តជឿស្បែកខ្មៅមួយចំនួនដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ពួកបរិសុទ្ធ​ជំនាន់​ដើម​ទាំង​នេះ—សូម្បី​តែ​អ្នក​ខ្លះ​នៅ​តែ​ជា​ទាសករ — កំពុង​ស្វែងរក​ដំណឹងល្អ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ Jane Manning (1822–1908) បាន​រស់នៅ​ជាមួយ​ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង​គ្រួសារ​របស់​គាត់​អស់​ជាច្រើន​ឆ្នាំ។ ក្នុងនាមជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវទៅកាន់រដ្ឋយូថាហ៍ នាងបានកត់ត្រាថា “[w]e បានដើររហូតដល់ស្បែកជើងរបស់យើងអស់ ហើយជើងរបស់យើងបានឈឺ ហើយប្រេះ ហើយចេញឈាម រហូតទាល់តែអ្នកឃើញស្នាមជើងរបស់យើងពេញដោយឈាមនៅលើដី។ យើងឈប់ ហើយរួបរួមគ្នាអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់ យើងសុំព្រះជាព្រះវរបិតាដ៏អស់កល្បដើម្បីព្យាបាលជើងរបស់យើង។ ការអធិស្ឋានរបស់យើងត្រូវបានឆ្លើយតប ហើយជើងរបស់យើងបានជាសះស្បើយ។ Jane Manning បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយ Charles Wandell ក្នុងឆ្នាំ 1841។ ប្រធាន Joseph F. Smith បាននិយាយនៅឯពិធីបុណ្យសពរបស់នាងក្នុងឆ្នាំ 1908 ។

បងប្រុសរបស់នាងអ៊ីសាកអិលវីស - ម៉ានីងក៏បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ ១៨៤១ ដែរ។ ខ្ញុំឈរយាមផ្នូរអស់ពាក់កណ្តាលយប់ជារៀងរាល់យប់ដោយមើលហ្វូងមនុស្ស” ។

សមាជិក​ស្បែក​ខ្មៅ​ម្នាក់​ទៀត​នៃ​សាសនាចក្រ​គឺ វ៉កឃើរ ឡឺវីស ដែល​បាន​ជ្រមុជទឹក​ដោយ ផាលី ភី ប្រាត ក្នុង​ឆ្នាំ 1844 ហើយ​បាន​តែងតាំង​បព្វជិតភាព​ដោយ វីលៀម ស្ម៊ីធ ។ គាត់គឺជាស្ថាបនិកម្នាក់នៅឆ្នាំ 1826 នៃក្រុមអ្នកលុបបំបាត់សិទ្ធិស៊ីវិលដំបូងគេនៅសហរដ្ឋអាមេរិក សមាគមពណ៌ទូទៅនៃរដ្ឋ Massachusetts ។ គាត់​បាន​ស្គាល់​ដោយ​ផ្ទាល់​ជាមួយ​សាវ័ក ព្រិកហាំ យ៉ង់, វីលហ្វដ វូឌដ្រុព្វ, អ័រសុន ហៃដ, អ័រសុន ប្រាត, ផាលី ប្រាត និង វីលៀម ស្ម៊ីធ។

បន្ថែមពីលើអ្នកត្រួសត្រាយប្រវត្តិសាស្ត្រ ក៏មានអ្នកត្រួសត្រាយសម័យបច្ចុប្បន្ននៅជុំវិញយើង នៅតាមសង្កាត់ និងផ្ទះព្រះវិហាររបស់យើង។ អ្នកត្រួសត្រាយអាចមើលទៅដូចបុរសចំណាស់ម្នាក់ស្លៀកខោទ្រនាប់ដែលមកយឺតក្នុងការប្រជុំព្រះវិហារ ឬម្តាយទោលរបស់កុមារតូចៗដែលឈរនៅខាងក្រោយដោយមិនបានកត់សម្គាល់។ មិនថារូបរាងរបស់ពួកគេទេ ពួកគេគឺជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវនៅក្នុងដីដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់ ដែលកំពុងតែ«ឆ្ពោះទៅរកអ្វីដែលមិនស្គាល់»។ ពួកគេម្នាក់ៗមានអំណោយប្លែកៗ ដើម្បីផ្តល់ជូនសមាជិកសាសនាចក្រ និងសហគមន៍រួមរបស់ពួកគេ។

នៅពេលយើងរៀនស្គាល់អ្នកត្រួសត្រាយ យើងមិនត្រូវព្រងើយកន្តើយចំពោះភាពខុសគ្នារបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែយើងគួរតែស្វែងរកតម្លៃរួម ក្តីស្រមៃ និងក្តីសង្ឃឹមរបស់យើង ដូច្នេះយើងអាចរៀនពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ យើង​អាច​ធ្វើ​វា​បាន​ដោយ​មាន​ជំនួយ​ពី​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​របស់​យើង ត្បិត​ទ្រង់​ក៏​ជា​អ្នក​ត្រួសត្រាយ​ដែរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សរួមរបស់ទ្រង់អាចជាគំរូរបស់យើង នៅពេលដែលយើងគោរពដល់អ្នកត្រួសត្រាយទាំងក្នុងអតីតកាល និងបច្ចុប្បន្នកាល។